چكيده: نگارنده در كتاب حاضر به نقد و تحليل معنايى بيست شعر از شاعران نوپرداز پرداخته كه بدين قرار است: «كتيبه، مهدى اخوان ثالث»، «برج، مفتون امينى»، «من هيچكس نيست، شيما تيمار»، «گفتن از عشق ندارم مفهوم، بنفشه حجازى»، «سقف اتكا، خاطره‌ى حجازى»، «خويش نادرويش، محمد زهرى»، «و پيامى در راه، سهراب سپرى» و «حسرتى، احمد شاملو»، «كنيز، منوچهر شيبانى»، «سفر به خير، محمد رضا شفيعى كدكنى (م. سرشك»، «روياهاى قاصدك غمگينى كه از جنوب آمد، سيدعلى صالحى»، «باغ بزرگ، عليرضا صدفى (آتش)»، «وهم سبز، فروغ فرخزاد»، «داغ، شمس لنگرودى»، «خروش فردوسى، فريدون مشيرى»، «مادران همچنان خاموش اند، محمود معتقدى»، «اى زمين، اى گور، اى مادر، نادر نادرپور»، «تاى كفش پاى تو، سيروس نيرو»، «كارخانه، منوچهر نيستانى»، «قايق، نيما يوشيج». براى نمونه نگارنده در بخشى از تحليل «كتيبه» سروده‌ى مهدى اخوان ثالث تصريح ميكند.