بورخس داستان سرائي که ادعا دارد آثارش را به­شکل ساده پي مي­ريزد، ممکن است حکاياتش را در معابدي مرموز و بيگانه يا در قهوه­خانه­اي در نزديکي بنا نهد؛ شايد درخشش ببرها يا دشنه­ها را در زير نور ماهتاب يا بردباري و اشتياق جوينده­اي را در ورق زدن دست­نوشته­اي باستاني ترسيم کند. نوشته­هاي بورخس از خواب ديدن يا از تجربه بيرون مي­جهند. هيچ چيز را نمي­­توان مطمئن پنداشت، زندگي پر توان است، و اما پيش از آن که مضمحل شود ناچيز از نظر مي­گذرد. اگر تنگاتنگ با بورخس سخن گوئيم يا او را بخواهيم درک کنيم به­معني تعقيب از درون هزار توهاي تجارب و روابط گذشته او و برخورد شخص با ديوارهائي است که در مسير­هاي غير منتظره­اي نقش بسته­اند که مي­توانند نشان­هائي باشند و يا فقط در اين دنبال رفتن به بيراهه ختم شوند، و ليکن براي فهميدن بورخس مي­بايست حداقل پذيرفت، که اين نشان­ها و بيراهه­ها بورخس هستند. ما نبايد انتظار داشته باشيم بورخس را هر زمان به همان شکل بيابيم – يک بورخس موجود نيست، بلکه بورخس­هاي گوناگون وجود دارند.