پيتر. لولا. بلاسم. ابيگيل. اوليور. پنج نفر شانزده‌ساله. همه يتيم. همه ساکنِ يتيم‌خانه‌هاي دولتي. تا آن‌که روزي آن‌ها را به جايي مي‌برند که نه بيمارستان است و نه زندان، نه شبيه به هيچ جاي ديگري. نه ديواري در کار است و نه سقفي و نه کفي: فقط و فقط پله‌هاي ابدي. به‌علاوه‌ي «دستگاه سرخ».