شايد در نتيجه ي دشواريها به خوبي آموخته باشيم. آن قدر كه فكر مي كرديم، اختياردار زندگي مان نيستيم، به ويژه اگر از آن اشخاص بوده ايم كه با وجود انجام همه ي كارهاي درست باز هم زندگي مان جلوي چشم مان فرو پاشيده است.

چه مي شود اگر ياد بگيريم با (نميدانم) آسوده باشيم و اين امكان را غنيمت بشماريم كه آينده سرشار از رمز و راز، شور و شوق و فرصت هاي بي شمار است؟

چه ميشود اگر كشف كنيم الگويي نو مي تواند رضايت بخش تر از الگوي اشناي ما باشد؟

عاشقانه همراه با (من نمي دانم) زنگدي كردن، هنري است كه همه ي ما مي توانيم در آن مهارت بيابيم و كتاب (هنر نامطمئن بودن ) راهنماي بسيار مناسبي در اين زمينه است.

499